Windtaping/Wstęp
Wstęp
Windtaping, czyli temat tego podręcznika, to po prostu puszczanie taśmy z kasety wideo na wietrze. To nie jest trudne, lecz ze względu na mnogość typów i rodzajów szanowny pan autor uznał, że warto napisać podręcznik.
Najczęściej (ze względu na dostępność) stosuje się taśmę pochodzącą z kaset VHS, niemniej, jeżeli posiadasz kasety np. standardu VCR bądź Video 2000 i nie zawierają jakiś pamiątek (patrz: śluby, komunie) bądź archiw telewizyjnych, możesz je wykorzystać. Windtaping polega właśnie na dowolności zabawy - jeżeli chcesz, możesz wykorzystać wszystkie rodzaje kaset i taśm magnetycznych (poza kasetami magnetofonowymi - te zdecydowanie odradzamy) do tworzenia na wietrze wzorków i zawijasków, ale też sprawdzenia, jak daleko może dolecieć np. list, który napisaliśmy.
Zastosowania praktyczne windtapingu są teoretycznie nieskończone - jeżeli mamy grupę zaangażowanych osób (np. przedszkolaków) możemy zorganizować pokaz oraz zachęcić dzieci do zabawy z taśmą (o tym więcej powiemy sobie tutaj), bądź nawet pełnoprawny turniej puszczania wzorków z taśmy - daje to dużą swobodę w tworzeniu zabaw oraz rozprzestrzenianiu hobby. Właśnie dzięki temu windtaping ma szansę zdobyć popularność - jest wolny, nic go nie ogranicza.
Aby jakoby zjednoczyć windtaperów świata pracuje się nad hymnem windtapingu; roboczo przyjmujemy dla niego nazwę Płyń, taśmo, przez wiatr, nazwa bierze się ze słów, które to zostaną tamże zawarte.
W celach organizacyjnych spisuje się też Niespisany Kodeks Windtapera (skrótowo: NKW[D]), mający standaryzować wszystkie pasma, używany/e rodzaj/e taśm i tak dalej. Oczywiście nie trzeba go przestrzegać (jest dobrowolny), zaś dodatkowe D w rozszerzeniu skrótu wzięło się z żartu, do NKW łatwo można dodać D tworząc policję polityczną (którą nasz kodeks nie jest).