Windtaping/Dział 1

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Windtaping

Co to takiego?

W tym dziale odpowiemy sobie na pytanie: Czym jest windtaping?. Omówię też wymagane do uprawiania tego hobby środki finansowe i czasowe oraz inne istotne dla przyszłego windtapera rzeczy.

Czym jest windtaping?[edytuj]

Jak wspomniałem w Wstępie, Windtaping to po prostu puszczanie taśmy z kasety wideo na wietrze. Jednakże, jest tak wyłącznie w teorii. W praktyce windtaping daje wiele innych opcji i dzieli się na liczne podobozy:

  • Windtaping wzorów - układanie wzorów i wywijasów z taśmy
  • Windtaping listów - komunikacja na odległość za pomocą taśmy
  • Windtaping odległościowy - puszczanie taśmy na odległość - tutaj liczy się dystans, prędkość wiatru i wysokość miejsca zrzutu, nieraz łączy się z windtapingiem rekreacyjnym
  • Windtaping rekreacyjny - tj. animacje, zabawy dla dzieci powiązane z windtapingiem
  • Windtaping esperancki - każda z wyżej wymienionych odmian może być windtapingiem esperanckim! Windtaping esperancki różni się od zwykłego windtapingu flagą sygnalizującą (zwykle jej nie ma) i językiem prowadzącego (domyślnie: polski, tutaj zamieniony na esperanto).

Uwaga: każdy windtaper może być członkiem wielu z tych podobozów - na przykład windtaping odległościowy może mieszać się z windtapingiem wzorów (np. w formie turnieju Czyja taśma dalej?, po którym będzie pokaz wzorów).

Bardzo proszę też, abyś zwrócił na to uwagę! Dzięki tej liście możesz zobaczyć, jak dużo możliwości dają tak głupie z sceptycznego punktu widzenia rzeczy: wiatr oraz taśma z starej kasety. Dzięki nim można podbijać serca i rozumy przedszkoli, angażować społeczności, słać listy. Windtaping ma szansę zostać zabawą przyszłości, pokazując, że nie trzeba wiele do radości i ludzkiego zaangażowania.

Wymagane środki finansowe i nie tylko[edytuj]

Windtaping powstał z myślą, by nie wydawać zbyt wiele pieniędzy na to hobby - na pewno na strychu, w salonie czy w piwnicy posiadasz co nieco kaset VHS. Jeżeli kaset w domu nie ma - na pewno gdzieś możesz je pozyskać, np. na śmietnisku, targu, czy gdziekolwiek indziej. Czasami też może się zdarzyć, że na ulicy spotkamy bezdomnego z siatką kaset - wtedy, jeżeli to możliwe, kup je, aby później je puścić bądź nadać.

Co do wymaganych środków czasowych, oprócz czasu poświęconego na same nadawanie czy pokaz, trzeba czasu niewiele - głównie na kaset niszczenie czy rozkręcanie w celu pozyskania z nich taśmy (ok. 5-10 minut na jedną sztukę).

Więcej na ten temat możesz znaleźć w tym rozdziale.

Także trzeba się przygotować do pokazów:

  • przed wyjściem na miejsce puszczania - ok. 2-3 minuty, a w nich:
    • do siatki (czy innego opakowania) należy wziąć:
      • jedną, dwie bądź trzy szpule (zależy, jak długo i ile będziemy puszczać taśmę)
      • nożyczyki do przecinania taśmy
      • siatki do przechowywania szpuli oraz wyciętych fragmentów (zazwyczaj te jednorazowe, foliowe)
    • przygotować napój (np. wodę) (gdy pokaz trwa długo a napój nie jest zagwarantowany) - uwaga: prosi się, by wodę przechowywać w innym miejscu niż taśmę, gdyż mokra taśma nie nadaje się do emisji (a może się zdarzyć, że butelka czy bidon będą cieknąć). Taśma do emisji i jej opakowanie muszą być idealnie suche!
  • na miejscu - to też uwzględniam, chociaż trwa to tylko chwilę (ok. minutkę).
    Ten rodzaj przygotowania zawiera praktyki typu wyjęcie taśmy, zabezpieczenie siatek, itd. Te działania są niezbędne, by nie przeszkadzać sobie podczas puszczania uciekającą reklamówką czy szpulką i zarazem uprzyjemnić sobie pokazy łatwą dostępnością do różnych rzeczy (zapobiegamy sytuacjom typu Kurde, gdzie ja to schowałem?).

Jak widać, te bogato rozpisane praktyki wcale nie są wymagające ani czasowo, ani finansowo i można je elastycznie dostosowywać, niekoniecznie zmuszając się do odwzorowywania tego, co zostało tu ujęte. Jeżeli wygodniej jest nam np. nie brać wody, nie musimy tego robić, w windtapingu ważna jest przede wszystkim wygoda.